دیوان شمس/سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری
ظاهر
سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری | سوی یار ما گذر کن بنگر نگار باری | |||||
نرسی به باز پران پی سایهاش همیدو | به شکارگاه غیب آ بنگر شکار باری | |||||
به نظاره و تماشا به سواحل آ و دریا | بستان ز اوج موجش در شاهوار باری | |||||
چو شکار گشت باید به کمند شاه اولی | چو برهنه گشت باید به چنین قمار باری | |||||
بکشان تو لنگ لنگان ز بدن به عالم جان | بنگر ترنج و ریحان گل و سبزه زار باری | |||||
هله چنگیان بالا ز برای سیم و کالا | به سماع زهره ما بزنید تار باری | |||||
به میان این ظریفان به سماع این حریفان | ره بوسه گر نباشد برسد کنار باری | |||||
به چنین شراب ارزد ز خمار خسته بودن | پی این قرار برگو دل بیقرار باری | |||||
ز سبو فغان برآمد که ز تف میشکستم | هله ای قدح به پیش آ بستان عقار باری | |||||
پی خسروان شیرین هنر است شور کردن | به چنین حیات جانها دل و جان سپار باری | |||||
به دکان عشق روزی ز قضا گذار کردم | دل من رمید کلی ز دکان و کار باری | |||||
من از آن درج گذشتم که مرا تو چاره سازی | دل و جان به باد دادم تو نگاه دار باری | |||||
هله بس کنم که شرحش شه خوش بیان بگوید | هله مطرب معانی غزلی بیار باری |