دیوان شمس/سوی آن سلطان خوبان الرحیل
| سوی آن سلطان خوبان الرحیل | سوی آن خورشید جانان الرحیل | |||||
| کاروان بس گران آهنگ کرد | هین سبکتر ای گرانان الرحیل | |||||
| سوی آن دریای مردی و بقا | مردوار ای مردمان هان الرحیل | |||||
| آفتاب روی شه عالم گرفت | صبح شد ای پاسبانان الرحیل | |||||
| همچو مرغان خلیلی سوی سر | زانک بی‌سر نیست سامان الرحیل | |||||
| سوی اصل خویش یعنی بحر جان | جمع یاران همچو باران الرحیل | |||||
| ای شده بگلربگان ملک غیب | کمترینه عاشق قان الرحیل | |||||
| خانه و فرزند و بستر ترک کن | اسپ و استر زین و پالان الرحیل | |||||
| پیش شمس الدین تبریزی شاه | خاک بی‌جان گشته با جان الرحیل | |||||