دیوان شمس/سبک بنواز ای مطرب ربایی
| سبک بنواز ای مطرب ربایی | بگردان زوتر ای ساقی شرابی | |||||
| که آورد آن پری رو رنگ دیگر | ز چشمه زندگی جوشید آبی | |||||
| چه آتش زد نهان دلبر به دل‌ها | که مجلس پر شد از بوی کبابی | |||||
| چرا ای پیر مجلس چنگ پرفن | نگویی ناله نی را جوابی | |||||
| نی نه چشم زان چشمان چه گوید | چنین بیدار باشد مست خوابی | |||||
| دل سنگین چو یابد تاب آن چشم | شود در حال او در خوشابی | |||||
| گدازد هر دو عالم بحر گیرد | چون آن مه رو براندازد نقابی | |||||
| ایا ساقی به اصحاب سعادت | بده حالی تو باری خمر نابی | |||||
| قدم تا فرق پر دارید از این می | که بوی شمس تبریزی بیابی | |||||