دیوان شمس/ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم
ظاهر
ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم | می گلرنگ بده تا همه یک رنگ شویم | |||||
صورت لطف سقی الله تویی در دو جهان | رخ می رنگ نما تا همگان دنگ شویم | |||||
باده منسوخ شود چون به صفت باده شویم | بنگ منسوخ شود چون همگی بنگ شویم | |||||
هین که اندیشه و غم پهلوی ما خانه گرفت | باده ده تا که از او ما به دو فرسنگ شویم | |||||
مطربا بهر خدا زخمه مستانه بزن | تا ز زخمه خوش تو ساخته چون چنگ شویم | |||||
مجلس قیصر روم است بده صیقل دل | تا که چون آینه جان همه بیرنگ شویم | |||||
یک جهان تنگ دل و ما ز فراخی نشاط | یک نفس عاشق آنیم که دلتنگ شویم | |||||
دشمن عقل کی دیدهست کز آمیزش او | همه عقل و همه علم و همه فرهنگ شویم | |||||
شمس تبریز چو در باغ صفا رو بنمود | زود در گردن عشقش همه آونگ شویم |