| | | | | | |
| |
ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی |
|
کرده مالامال خون پیمانه دیوانگی |
|
| |
صد هزاران خانه هستی به آتش درزده |
|
تشنگان مرد و زن مردانه دیوانگی |
|
| |
ما دوسر چون شانه‌ایم ایرا همی‌زیبد به عشق |
|
در سر زنجیر زلفش شانه دیوانگی |
|
| |
در چنین شمعی نمی‌بینی که از سلطان عشق |
|
دم به دم در می‌رسد پروانه دیوانگی |
|
| |
پنبه در گوشند جان و دل ز افسانه دو کون |
|
تا شنیدند از خرد افسانه دیوانگی |
|
| |
کفش‌های آهنین جان پاره کرد اندر رهش |
|
چون در او آتش بزد جانانه دیوانگی |
|
| |
عقل آمد با کلید آتشین آن جا ولیک |
|
جز کلید او نبد دندانه دیوانگی |
|
| |
چونک عقل از شمس تبریزی به حیرت درفتاد |
|
تا شده یاران و ما دیوانه دیوانگی |
|
