دیوان شمس/ساقیا بیگه رسیدی می بده مردانه باش
ظاهر
ساقیا بیگه رسیدی می بده مردانه باش | ساقی دیوانگانی همچو می دیوانه باش | |||||
سر به سر پر کن قدح را موی را گنجا مده | وان کز این میدان بترسد گو برو در خانه باش | |||||
چون ز خود بیگانه گشتی رو یگانه مطلقی | بعد از آن خواهی وفا کن خواه رو بیگانه باش | |||||
درهای باصدف را سوی دریا راه نیست | گر چنان دریات باید بیصدف دردانه باش | |||||
بانگ بر طوفان بزن تا او نباشد خیره کش | شمع را تهدید کن کای شمع چون پروانه باش | |||||
کاسه سر را تهی کن وانگهی با سر بگو | کای مبارک کاسه سر عشق را پیمانه باش | |||||
لانه تو عشق بودست ای همای لایزال | عشق را محکم بگیر و ساکن این لانه باش |