دیوان شمس/ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی
ظاهر
ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی | نفسی در دل تنگی نفسی بر سر بامی | |||||
هله ای جان و جهانم مدد نور نهانم | ستن چرخ و زمینی هوس خاصی و عامی | |||||
عجب از خلوتیانی عجب از مجلس جانی | عجب از ارمن و رومی عجب از خطه شامی | |||||
عجب آن چیست مشعشع رخت از نور مبرقع | که مه و مهر به پیشش کند از عشق غلامی | |||||
به گلستان جمالت چو رسد دیده عاشق | به سوی باغ چه آید مگر از غفلت و خامی | |||||
سیدی انت من این صاد حسناک ندامی | نظر الحق تعالی لک فی البهجه حامی | |||||
قمر سار الینا حبه فرض علینا | سطع العشق لدینا طرد العشق منامی | |||||
شجر طاب جناه شجر الخلد فداه | وجد القلب مناه و کلوا منه کرامی | |||||
سر خنبی که ببستی به کرم بازگشایی | خرد هر دو جهان را بربایی به تمامی | |||||
بشنیدیم که دیکی ز پی خلق بپختی | که از او یابد اباها همگی ذوق طعامی | |||||
ز عدم هر چه برآید چو مصفا نظر آید | به دو صد دام درآید چو تواش دانه دامی | |||||
ز رخ یوسف خوبان همه زندان چو گلستان | چو چنین باشد زندان تو چرا در غم وامی | |||||
هله خاموش مپرسش که کسی قرص قمر را | بنپرسد که چه نامی و کیی وز چه مقامی |