دیوان شمس/ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست

by مولوی

	ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست			به بام چند برآیی و خانه را چه شدست
	فسرده چند نشینی میان هستی خویش			تنور آتش عشق و زبانه را چه شدست
	بگرد آتش عشقش ز دور می‌گردی			اگر تو نقره صافی میانه را چه شدست
	ز دردی غم و اندیشه سیر چون نشوی			جمال یار و شراب مغانه را چه شدست
	اگر چه سرد وجودیت گرم درپیچید			به ره کنش به بهانه بهانه را چه شدست
	شکایت ار ز زمانه کند بگو تو برو			زمانه بی‌تو خوشست و زمانه را چه شدست
	درخت وار چرا شاخ شاخ وسوسه‌ای			یگانه باش چو بیخ و یگانه را چه شدست
	در آن ختن که در او شخص هست و صورت نیست			مگو فلان چه کس است و فلانه را چه شدست
	نشان عشق شد این دل ز شمس تبریزی			ببین ز دولت عشقش نشانه را چه شدست