دیوان شمس/ز جام ساقی باقی چو خوردهای تو دلا
ظاهر
ز جام ساقی باقی چو خوردهای تو دلا | که لحظه لحظه برآری ز عربده عللا | |||||
مگر ز زهره شنیدی دلا به وقت صبوح | که بزم خاص نهادم صلای عیش صلا | |||||
بلا درست بلایش بنوش و در میبار | چه میگریزی آخر گریز توست بلا | |||||
پیاله بر کف زاهد ز خلق باکش نیست | میان خلق نشستست در خست خ | |||||
زهی پیاله که در چشم سر همیناید | ز دست ساقی معنی تو هم بنوش هلا |