دیوان شمس/زهی لواء و علم لا اله الا الله
ظاهر
زهی لواء و علم لا اله الا الله | که زد بر اوج قدم لا اله الا الله | |||||
چگونه گرد برآورد شاه موسی وار | ز بحر هست و عدم لا اله الا الله | |||||
ستادهاند صفات صفا ز خجلت او | به پیش او به قدم لا اله الا الله | |||||
یکی ستم ز وی از صد هزار عدل به است | زهی خوشی ستم لا اله الا الله | |||||
ز هر طرف که نظر کرد می برویاند | هزار باغ ارم لا اله الا الله | |||||
ز بحر غم به کناری رسم عجب روزی | ز موج لطف و کرم لا اله الا الله | |||||
ندارد از شه من هیچ بوی جان آن کس | که ببینیش تو به غم لا اله الا الله | |||||
چو دیده کحل نپذرفت از شه تبریز | زهی دریغ و ندم لا اله الا الله | |||||
برآید از دل و از جان الست شه شنود | هزار بانگ نعم لا اله الا الله | |||||
بهشت لطف و بلندی خدیو شمس الدین | زهی شفای سقم لا اله الا الله | |||||
دلم طواف به تبریز میکند محرم | در آن حریم حرم لا اله الا الله | |||||
زهی خوشی که بگویم که کیست هان بر در | بگوید او که منم لا اله الا الله |