دیوان شمس/زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم

by مولوی

	زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم			دریاب مرا ساقی والله که چنینستم
	ای ساقی مست من بنگر به شکست من			ای جسته ز دست من دریاب کز آن دستم
	بشکست مرا دامت بشکستم من جامت			مستی تو و مستی من بشکستی و بشکستم
	ای جان و دل مستان بستان سخنم بستان			گویی که نه ای محرم هستم به خدا هستم
	پر کن ز می پیشین بنشین بر من بنشین			بنشین که چنین وقتی در خواب همی‌جستم
	جان و سر تو یارا بر نقد بزن ما را			مفریب و مگو فردا بردارم و بفرستم
	والله که بنگذارم دست از تو چرا دارم			تا لاف زنی گویی کز عربده وارستم
	خواهم که ز باد می آتش بفروزانی			خواهم که ز آب خود چون خاک کنی پستم