| | | | | | |
| |
رو که به مهمان تو می‌نروم ای اخی |
|
بست مرا از طعام دود دل مطبخی |
|
| |
رزق جهان می‌دهد خویش نهان می‌کند |
|
گاه وصال او بخیل در زر و مال او سخی |
|
| |
مال و زرش کم ستان جان بده از بهر جان |
|
مذهب سردان مگیر یخ چه کند جز یخی |
|
| |
قسمت آن باردان مایده و نان گرم |
|
قسمت این عاشقان مملکت و فرخی |
|
| |
قسمت قسام بین هیچ مگو و مچخ |
|
کار بتر می‌شود گر تو در این می‌چخی |
|
| |
جنتی دل فروز دوزخیی خوش بسوز |
|
چند میان جهان مانده در برزخی |
|
| |
سوی بتان کم نگر تا نشوی کوردل |
|
کور شود از نظر چشم سگ مسلخی |
|
| |
زلف بتان سلسله‌ست جانب دوزخ کشد |
|
ظاهر او چون بهشت باطن او دوزخی |
|
| |
لیک عنایات حق هست طبق بر طبق |
|
کو برهاند ز دام گر چه اسیر فخی |
|
| |
جانب تبریز رو از جهت شمس دین |
|
چند در این تیرگی همچو خسان می‌زخی |
|
