دیوان شمس/رو مذهب عاشق را برعکس روشها دان
ظاهر
رو مذهب عاشق را برعکس روشها دان | کز یار دروغیها از صدق به و احسان | |||||
حال است محال او مزد است وبال او | عدل است همه ظلمش داد است از او بهتان | |||||
نرم است درشت او کعبهست کنشت او | خاری که خلد دلبر خوشتر ز گل و ریحان | |||||
آن دم که ترش باشد بهتر ز شکرخانه | وان دل که ملول آید خوش بوس و کنار است آن | |||||
وان دم که تو را گوید والله ز تو بیزارم | آن آب خضر باشد از چشمه گه حیوان | |||||
وان دم که بگوید نی در نیش هزار آری | بیگانگیش خویشی در مذهب بیخویشان | |||||
کفرش همه ایمان شد سنگش همه مرجان شد | بخلش همه احسان شد جرمش همگی غفران | |||||
گر طعنه زنی گویی تو مذهب کژ داری | من مذهب ابرویش بخریدم و دادم جان | |||||
زین مذهب کژ مستم بس کردم و لب بستم | بردار دل روشن باقیش فرو می خوان | |||||
شمس الحق تبریزی یا رب چه شکرریزی | گویی ز دهان من صد حجت و صد برهان |