دیوان شمس/روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم
| روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم | عاشقی بس پخته‌ام این ننگ را بر خود نهم | |||||
| ننگ عاشق ننگ دارد از همه فخر جهان | ننگ را من بر سر آن عشرت بی‌حد نهم | |||||
| علم چون چادر گشاید در برم گیرد به لطف | حرف‌های علم را بر گردن ابجد نهم | |||||
| تاج زرین چون نهد از عاشقی بر فرق من | تخت خود را من برآرم بر سر فرقد نهم | |||||
| چون در آب زندگانی صورتم پنهان شود | صورت خود را به پیش صورت احمد نهم | |||||
| نام شمس الدین تبریزی چو بنویسم بدانک | شکر دلخواه را در اشکم کاغذ نهم | |||||