دیوان شمس/روی بنما به ما مکن مستور
ظاهر
روی بنما به ما مکن مستور | ای به هفت آسمان چو مه مشهور | |||||
ما یکی جمع عاشقان ز هوس | آمدیم از سفر ز راهی دور | |||||
ای که در عین جان خود داری | صد هزاران بهشت و حور و قصور | |||||
سر فروکن ز بام و خوش بنگر | جانب جمع عاشقی رنجور | |||||
ساقی صوفیان شرابی ده | کان نه از خم بود نه از انگور | |||||
ز آن شرابی که بوی جوشش او | مردگان را برون کشد از گور |