| | | | | | |
| |
رفتیم بقیه را بقا باد |
|
لابد برود هر آنک او زاد |
|
| |
پنگان فلک ندید هرگز |
|
طشتی که ز بام درنیفتاد |
|
| |
چندین مدوید کاندر این خاک |
|
شاگرد همان شدست کاستاد |
|
| |
ای خوب مناز کاندر آن گور |
|
بس شیرینست لا چو فرهاد |
|
| |
آخر چه وفا کند بنایی |
|
کاستون ویست پاره‌ای باد |
|
| |
گر بد بودیم بد ببردیم |
|
ور نیک بدیم یادتان باد |
|
| |
گر اوحد دهر خویش باشی |
|
امروز روان شوی چو آحاد |
|
| |
تنها ماندن اگر نخواهی |
|
از طاعت و خیر ساز اولاد |
|
| |
آن رشته نور غیب باقیست |
|
کانست لباب روح اوتاد |
|
| |
آن جوهر عشق کان خلاصه‌ست |
|
آن باقی ماند تا به آباد |
|
| |
این ریگ روان چو بی‌قرارست |
|
شکل دگر افکنند بنیاد |
|
| |
چون کشتی نوحم اندر این خشک |
|
کان طوفانست ختم میعاد |
|
| |
زان خانه نوح کشتیی بود |
|
کز غیب بدید موج مرصاد |
|
| |
خفتیم میانه خموشان |
|
کز حد بردیم بانگ و فریاد |
|
