پرش به محتوا
دیوان شمس/دیدی که چه کرد آن پری رو
| | | | | | |
| |
دیدی که چه کرد آن پری رو |
|
آن ماه لقای مشتری رو |
|
| |
گشتند بتان همه نگونسار |
|
در حسن خلیل آزری رو |
|
| |
شد کفر چو شمع‌های ایمان |
|
کورد به سوی کافری رو |
|
| |
شد جمله جهان بهشت خندان |
|
زان سرو روان عبهری رو |
|
| |
دارد دو هزار سحر مطلق |
|
وای ار آرد به ساحری رو |
|
| |
افروخت بهار چون گل سرخ |
|
بر رغم دل مزعفری رو |
|
| |
کافور نثار کرد خورشید |
|
بر چهره شام عنبری رو |
|
| |
شد شیشه زرد همچو لاله |
|
زان باده لعل احمری رو |
|
| |
فربه شد عشق و زفت و لمتر |
|
بنهاد خرد به لاغری رو |
|
| |
بر باده لعل زد رخ من |
|
تا چند نهد به زرگری رو |
|
| |
بس کن هله فتنه را مشوران |
|
یا برگردان ز شاعری رو |
|
