| | | | | | |
| |
دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید |
|
مه مصور یار و مه منور عید |
|
| |
چو هر دو سر به هم آورده‌اند در اسرار |
|
هزار وسوسه افکنده‌اند در سر عید |
|
| |
ز موج بحر برقصند خلق همچو صدف |
|
ولیک همچو صدف بی‌خبر ز گوهر عید |
|
| |
ز عید باقی این عید آمده‌ست رسول |
|
چو دل به عید سپاری تو را برد بر عید |
|
| |
به روز عید بگویم دهل چه می‌گوید |
|
اگر تو مردی برجه رسید لشکر عید |
|
| |
قراضه دو که دادی برای حق بنگر |
|
جزای حسن عمل گیر گنج پرزر عید |
|
| |
وگر چو شیشه شکستی ز سنگ صوم و جهاد |
|
می حلال سقا هم بکش ز ساغر عید |
|
| |
از این شکار سوی شاه بازپر چون باز |
|
که درپرید به مژده ز شه کبوتر عید |
|
| |
تو گاو فربه حرصت به روزه قربان کن |
|
که تا بری به تبرک هلال لاغر عید |
|
| |
وگر نکردی قربان عنایت یزدان |
|
امید هست که ذبحش کند به خنجر عید |
|
