| | | | | | |
|
دل آتش پذیر از توست برق و سنگ و آهن تو |
|
مرا سیران کجا باشد مرا تحویل و رفتن تو |
|
|
بدیدم بیتو من خود را تو دیدی بیخودم هم تو |
|
به زیر خاک دررفتم نرفتم من بیا من تو |
|
|
اگر گویم تو میگویی من آن ظلمت ز خود بینم |
|
از آن ظلمت که میگریم سری چون ماه برزن تو |
|
|
گریبانم دریدستم ز خود دامن کشیدستم |
|
که تا گیری گریبانم کشی از مهر دامن تو |
|
|
گریبانم دریدی تو و دامانم کشیدی تو |
|
کدامم من چه نامم من مرا جان تو مرا تن تو |
|
|
پشیمانم پشیمانم پشیمان تو پشیمان تو |
|
چو سوسن صد زبانم من زبان و نطق و سوسن تو |
|
|
دو چشمم خیره در رویت گهی چوگان گهی گویت |
|
تویی حیران تویی چوگان تویی دو چشم روشن تو |
|
|
به یک اندیشه حنظل را کنی بر من چو صد شکر |
|
به یک اندیشه شکر را کنی چون زهر دشمن تو |
|
|
تویی شکر تویی حنظل تویی اندیشه مبدل |
|
تویی مور و سلیمان تو تویی خورشید و روزن تو |
|
|
بدم من کافر احول شدم توحید را اکمل |
|
تویی احول کن کافر تویی ایمان و ممن تو |
|