| | | | | | |
| |
در دل و جان خانه کردی عاقبت |
|
هر دو را دیوانه کردی عاقبت |
|
| |
آمدی کآتش در این عالم زنی |
|
وانگشتی تا نکردی عاقبت |
|
| |
ای ز عشقت عالمی ویران شده |
|
قصد این ویرانه کردی عاقبت |
|
| |
من تو را مشغول می‌کردم دلا |
|
یاد آن افسانه کردی عاقبت |
|
| |
عشق را بی‌خویش بردی در حرم |
|
عقل را بیگانه کردی عاقبت |
|
| |
یا رسول الله ستون صبر را |
|
اُستُن حنانه کردی عاقبت |
|
| |
شمع عالم بود عقل چاره‌گر |
|
شمع را پروانه کردی عاقبت |
|
| |
یک سرم این سوست یک سر سوی تو |
|
دو سرم چون شانه کردی عاقبت |
|
| |
دانه‌ای بیچاره بودم زیر خاک |
|
دانه را دُردانه کردی عاقبت |
|
| |
دانه را باغی و بستان ساختی |
|
خاک را کاشانه کردی عاقبت |
|
| |
ای دل مجنون و از مجنون بَتَر |
|
مردی و مردانه کردی عاقبت |
|
| |
کاسهٔ سر از تو پر از تو تهی |
|
کاسه را پیمانه کردی عاقبت |
|
| |
جان جانداران سرکش را به علم |
|
عاشق جانانه کردی عاقبت |
|
| |
شمس تبریزی که مَر هر ذره را |
|
روشن و فرزانه کردی عاقبت |
|
