دیوان شمس/در دل من پردهی نو میزنی
ظاهر
در دل من پردهی نو میزنی | ای دل و ای دیده و ای روشنی | |||||
پرده توی وز پس پرده توی | هر نفسی شکل دگر میکنی | |||||
پرده چنان زن که بهر زخمهی | پردهی غفلت ز نظر برکنی | |||||
شب منم و خلوت و قندیل جان | خیره که تو آتشی یا روغنی | |||||
بیمن و تو، هر دو توی، هر دو من | جان منی، آن منی، یا منی | |||||
نکتهی چون جان شنوم من ز چنگ | تنتن تنتن، که تو یعنی تنی | |||||
گر تنم و گر دلم و گر روان | شاد بدانم که توم میتنی | |||||
از تو چرا تازه نباشم؟! که تو | تازگی سرو و گل و سوسنی | |||||
از تو چرا نور نگیرم؟! که تو | تابش هر خانه و هر روزنی | |||||
از تو چرا زور نیابم؟! که تو | قوت هر صخره و هر آهنی |