پرش به محتوا

دیوان شمس/در دل من پرده‌ی نو می‌زنی

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(در دل من پرده‌ی نو می‌زنی)
  در دل من پرده‌ی نو می‌زنی ای دل و ای دیده و ای روشنی  
  پرده توی وز پس پرده توی هر نفسی شکل دگر می‌کنی  
  پرده چنان زن که بهر زخمه‌ی پرده‌ی غفلت ز نظر برکنی  
  شب منم و خلوت و قندیل جان خیره که تو آتشی یا روغنی  
  بی‌من و تو، هر دو توی، هر دو من جان منی، آن منی، یا منی  
  نکته‌ی چون جان شنوم من ز چنگ تنتن تنتن، که تو یعنی تنی  
  گر تنم و گر دلم و گر روان شاد بدانم که توم می‌تنی  
  از تو چرا تازه نباشم؟! که تو تازگی سرو و گل و سوسنی  
  از تو چرا نور نگیرم؟! که تو تابش هر خانه و هر روزنی  
  از تو چرا زور نیابم؟! که تو قوت هر صخره و هر آهنی