| | | | | | |
| |
در خانه نشسته بت عیار کی دارد |
|
معشوق قمرروی شکربار کی دارد |
|
| |
بی زحمت دیده رخ خورشید که بیند |
|
بی پرده عیان طاقت دیدار کی دارد |
|
| |
گفتی به خرابات دگر کار ندارم |
|
خود کار تو داری و دگر کار کی دارد |
|
| |
زندان صبوحی همه مخمور خمارند |
|
ای زهره کلید در خمار کی دارد |
|
| |
ما طوطی غیبیم شکرخواره و عاشق |
|
آن کان شکرهای به قنطار کی دارد |
|
| |
یک غمزه دیدار به از دامن دینار |
|
دیدار چو باشد غم دینار کی دارد |
|
| |
جان‌ها چو از آن شیر ره صید بدیدند |
|
اکنون چو سگان میل به مردار کی دارد |
|
| |
چون عین عیانست ز اقرار کی لافد |
|
اقرار چو کاسد شود انکار کی دارد |
|
| |
ای در رخ تو زلزله روز قیامت |
|
در جنت حسن تو غم نار کی دارد |
|
| |
با غمزه غمازه آن یار وفادار |
|
اندیشه این عالم غدار کی دارد |
|
| |
گفتی که ز احوال عزیزان خبری ده |
|
با مخبر خوبت سر اخبار کی دارد |
|
| |
ای مطرب خوش لهجه شیرین دم عارف |
|
یاری ده و برگو که چنین یار کی دارد |
|
| |
بازار بتان از تو خرابست و کسادست |
|
بازار چه باشد دل بازار کی دارد |
|
| |
امروز ز سودای تو کس را سر سر نیست |
|
دستار کی دارد سر دستار کی دارد |
|
| |
شمس الحق تبریز چو نقد آمد و پیدا |
|
از پار کی گوید غم پیرار کی دارد |
|
