| | | | | | |
| |
در این رقص و در این های و در این هو |
|
میان ماست گردان میر مه رو |
|
| |
اگر چه روی می‌دزدد ز مردم |
|
کجا پنهان شود آن روی نیکو |
|
| |
چو چشمت بست آن جادوی استاد |
|
درآ در آب جو و آب می‌جو |
|
| |
تو گویی کو و کو او نیز سر را |
|
به هر سو می‌کند یعنی که کو کو |
|
| |
ز کوی عشق می‌آید ندایی |
|
رها کن کو و کو دررو در این کو |
|
| |
برو دامان خاقان گیر محکم |
|
چو او باشد چه اندیشی ز باجو |
|
| |
برو پهلوی قصرش خانه‌ای گیر |
|
که تا ایمن شوی از درد پهلو |
|
| |
گریزان درد و دارو در پی تو |
|
زهی لطف و زهی احسان و دارو |
|
| |
سیه کاری و تلخی را رها کن |
|
بر ما زو بیا غلطان چو مازو |
|
| |
از او یابد طرب هم مست و هم می |
|
از او گیرد نمک هم رو و هم خو |
|
| |
از او اندیش و گفتن را رها کن |
|
لطیف اندیش باشد مرد کم گو |
|
