دیوان شمس/حبیب کعبه جانست اگر نمیدانید
ظاهر
حبیب کعبه جانست اگر نمیدانید | به هر طرف که بگردید رو بگردانید | |||||
که جان ویست به عالم اگر شما جسمید | که جان جمله جانهاست اگر شما جانید | |||||
ندا برآمد امشب که جان کیست فدا | بجست جان من از جا که نقد بستانید | |||||
هزار نکته نبشتست عشق بر رویم | ز حال دل چو شما عاشقید برخوانید | |||||
چه ساغرست که هر دم به عاشقان آید | شما کشید چنین ساغری که مردانید | |||||
که عشق باغ و تماشاست اگر ملول شوید | هواش مرکب تازیست اگر فرومانید | |||||
چو آب و نان همه ماهیان ز بحر بود | چو ماهیید چرا عاشق لب نانید | |||||
قرابه ایست پر از رنج و نام او جسمست | به سنگ بربزنید و تمام برهانید | |||||
چو مرغ در قفصم بهر شمس تبریزی | ز دشمنی قفصم بشکنید و بدرانید |