| | | | | | |
| |
تو هر چند صدری شه مجلسی |
|
ز هستی نرستی در این محبسی |
|
| |
بده وام جان گر وجوهیت هست |
|
درآ مفلسانه اگر مفلسی |
|
| |
غریبان برستند و تو حبس غم |
|
گه از بی‌کسی و گه از ناکسی |
|
| |
در این راه بیراه اگر سابقی |
|
چو واگردد این کاروان واپسی |
|
| |
لطیفان خوش چشم هستند لیک |
|
به چشمت نیایند زیرا خسی |
|
| |
نه بازی که صیاد شاهان شوی |
|
برو سوی مردار چون کرکسی |
|
| |
نه‌ای شاخ تر و پذیرای آب |
|
نه درخورد باغ و زر و مغرسی |
|
| |
برو سوی جمعی چو در وحشتی |
|
بیفروز شمعی چرا مغاسی |
|
| |
چو استارگان اندر این برج خاک |
|
گهی گنسی و گهی خنسی |
|
| |
خمش کن مباف این دم از بهر برد |
|
چو در برد ماندی تو خود اطلسی |
|
