دیوان شمس/تو جام عشق را بستان و می‌رو

by مولوی

	تو جام عشق را بستان و می‌رو			همان معشوق را می‌دان و می‌رو
	شرابی باش بی‌خاشاک صورت			لطیف و صاف همچون جان و می‌رو
	یکی دیدار او صد جان به ارزد			بده جان و بخر ارزان و می‌رو
	چو دیدی آن چنان سیمین بری را			بده سیم و بنه همیان و می‌رو
	اگر عالم شود گریان تو را چه			نظر کن در مه خندان و می‌رو
	اگر گویند رزاقی و خالی			بگو هستم دو صد چندان و می‌رو
	کلوخی بر لب خود مال با خلق			شکر را گیر در دندان و می‌رو
	بگو آن مه مرا باقی شما را			نه سر خواهیم و نی سامان و می‌رو
	کیست آن مه خداوند شمس تبریز			درآ در ظل آن سلطان و می‌رو