دیوان شمس/ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم

by مولوی

	ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم			ز افسون‌هاش مجنونم ز افسان‌هاش سرمستم
	بتان بس دیده‌ام جانا ولیکن نی چنین زیبا			تویی پیوندم و خویشم کنون در خویش درجستم
	همه شب از پریشانی چنان بودم که می دانی			ولیک این دم ز حیرانی کریما از دگر دستم
	از این حالت که دل دارد بگیر و برجهان او را			که من خاکی ز سعی تو ز روی خاک برجستم