دیوان شمس/تا که درآمد به باغ چهره گلنار تو
ظاهر
تا که درآمد به باغ چهره گلنار تو | اه که چه سوز افکند در دل گل نار تو | |||||
دود دل لالهها ز آتش جان رنگ تو | پشت بنفشه به خم از کشش بار تو | |||||
غنچه گلزار جان روی تو را یاد کرد | چشم چه خوش برگشاد بر هوس خار تو | |||||
سوسن تیغی کشید خون سمن را بریخت | تیغ به سوسن کی داد نرگس خون خوار تو | |||||
بر مثل زاهدان جمله چمن خشک بود | مستک و سرسبز شد از لب خمار تو | |||||
از سر مستی عشق گفتم یار منی | ور نه جز احول کی دید در دو جهان یار تو | |||||
بر دل من خط توست مهر الست و بلی | منکر آن خط مشو نک خط و اقرار تو | |||||
گوشت کجا ماند و پوست در تن آن کس که او | رفت نمکسودوار سوی نمکسار تو | |||||
دامن تو دل گرفت دامن دل تن گرفت | های از این کش مکشهای از این کار تو | |||||
خسرو جان شمس دین مفخر تبریزیان | در دل تن عشق دل در دل دلدار تو |