دیوان شمس/تا عاشق آن یارم بیکارم و بر کارم
ظاهر
تا عاشق آن یارم بیکارم و بر کارم | سرگشته و پابرجا ماننده پرگارم | |||||
ماننده مریخی با ماه و فلک خشمم | وز چرخ کله زرین در ننگم و در عارم | |||||
گر خویش منی یارا می بین که چه بیخویشم | ز اسرار چه می پرسی چون شهره و اظهارم | |||||
جز خون دل عاشق آن شیر نیاشامد | من زاده آن شیرم دلجویم و خون خوارم | |||||
رنجورم و می دانی هم فاتحه می خوانی | ای دوست نمیبینی کز فاتحه بیمارم | |||||
حلاج اشارت گو از خلق به دار آمد | وز تندی اسرارم حلاج زند دارم | |||||
اقرار مکن خواجه من با تو نمیگویم | من مرده نمیشویم من خاره نمیخارم | |||||
ای منکر مخدومی شمس الحق تبریزی | ز اقرار چو تو کوری بیزارم و بیزارم |