دیوان شمس/بیا کز عشق تو دیوانه گشتم
ظاهر
بیا کز عشق تو دیوانه گشتم | وگر شهری بدم، ویرانه گشتم | |||||
ز عشق تو ز خان و مان بریدم | به درد عشق تو همخانه گشتم | |||||
چنان کاهل بدم، کان را نگویم | چو دیدم روی تو مردانه گشتم | |||||
چو خویش جان خود جان تو دیدم | ز خویشان بهر تو بیگانه گشتم | |||||
فسانه عاشقان خواندم شب و روز | کنون در عشق تو افسانه گشتم |