| | | | | | |
| |
بیا کامروز شه را ما شکاریم |
|
سر خویش و سر عالم نداریم |
|
| |
بیا کامروز چون موسی عمران |
|
به مردی گرد از دریا برآریم |
|
| |
همه شب چون عصا افتاده بودیم |
|
چو روز آمد چو ثعبان بی‌قراریم |
|
| |
چو گرد سینه خود طوف کردیم |
|
ید بیضا ز جیب جان برآریم |
|
| |
بدان قدرت که ماری شد عصایی |
|
به هر شب چون عصا و روز ماریم |
|
| |
پی فرعون سرکش اژدهاییم |
|
پی موسی عصا و بردباریم |
|
| |
به همت خون نمرودان بریزیم |
|
تو این منگر که چون پشه نزاریم |
|
| |
برافزاییم بر شیران و پیلان |
|
اگر چه در کف آن شیر زاریم |
|
| |
اگر چه همچو اشتر کژنهادیم |
|
چو اشتر سوی کعبه راهواریم |
|
| |
به اقبال دوروزه دل نبندیم |
|
که در اقبال باقی کامکاریم |
|
| |
چو خورشید و قمر نزدیک و دوریم |
|
چو عشق و دل نهان و آشکاریم |
|
| |
برای عشق خون آشام خون خوار |
|
سگانش را چو خون اندر تغاریم |
|
| |
چو ماهی وقت خاموشی خموشیم |
|
به وقت گفت ماه بی‌غباریم |
|
