دیوان شمس/بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم

by مولوی

	بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم			ازیرا نعل اسبت را به هنگام چرا گردم
	امانی از ندم دادی نه لافیدی نه دم دادی			زهی عیسی دم فردم زهی باکر و بافر دم
	چو دخلم از لبی دادی که پاک آمد ز بیدادی			کی داند وسعت خرجم کجا گشته‌ست هر خرجم
	چو دیدم داد و جود تو شدم محو وجود تو			یکی رنگی برآوردم که گویی باغ را وردم
	تو داوود جوانمردی امام قدرالسردی			چو من محصون آن سردم برون از گرم و از سردم
	چو عکس جیش حسن تو طراد آورد بر نقشم			برون جستم ز فکرت من نه در عکسم نه در طردم
	خمش کن کاندر این وادی شرابی بود جاویدی			رواق و درد او خوردم که هر دو بود درخوردم