دیوان شمس/بکش بکش که چه خوش میکشی بیار بیار
ظاهر
بکش بکش که چه خوش میکشی بیار بیار | هزیمتان ره عشق را قطار قطار | |||||
کنار بازگشادست عشق از مستی | رسید دلشدگان را گه کنار کنار | |||||
ز دست خویش از آن ساغری که میدانی | اگر چه نیک خرابم بیا بیار بیار | |||||
قرار دولت او خواه و از قرار مپرس | که نیست از رخ او در دلم قرار قرار | |||||
نگار کردن چون اشک بر رخ عاشق | حلاوتیست در آن رو که زد نگار نگار | |||||
ایا کسی که درافتادهای به چنگالش | ز چنگ دوست رهیدن طمع مدار مدار | |||||
تو خون بدی وز عشقش چو شیر جوشیدی | چو شیر خون نشود تو از این گذار گذار | |||||
برو به باده مخدوم شمس دین آمیز | که نیست باده تبریز را خمار خمار |