| | | | | | |
| |
بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداریی |
|
از دام تن وا می‌رهد هر خسته دل اشکاریی |
|
| |
هر مرغ صدپر می‌شود سوی ثریا می‌پرد |
|
هر کوه و لنگر زین صلا دارد دگر رهواریی |
|
| |
مرغان ابراهیم بین با پاره پاره گشتگی |
|
اجزای هر تن سوی سر برداشته طیاریی |
|
| |
ای جزو چون بر می‌پری چون بی‌پری و بی‌سری |
|
گفتا شکفته می‌شوم اندر نسیم یاریی |
|
| |
در شهر دیگر نشنوی از غیر سرنا ناله‌ای |
|
از غیر چنگی نشنوی در هیچ خانه زاریی |
|
| |
طنبور دل برداشته لا عیش الا عیشنا |
|
زنبور جان آموخته زین انگبین معماریی |
|
| |
امروز ساقی کرم دریاعطای محتشم |
|
آمیخته با بندگان بی‌نخوت و جباریی |
|
| |
امروز رستیم ای خدا از غصه آنک قضا |
|
در گوش فتنه دردمد هر لحظه‌ای مکاریی |
|
| |
راقی جان در می‌دمد چون پور مریم رقیه‌ای |
|
ساقی ما هم می‌کند چون شیر حق کراریی |
|
| |
گر درک بت را بشکند صد بت تراشد در عوض |
|
ور بشکند دو سه سبو کم نیستش فخاریی |
|
| |
ای بلبل ار چه یافتی از دولت گل لحن خوش |
|
زینهار فراموشت شود در انس کم گفتاریی |
|
