دیوان شمس/بقا اندر بقا باشد طریق کم زنان ای دل
ظاهر
بقا اندر بقا باشد طریق کم زنان ای دل | یقین اندر یقین آمد قلندر بیگمان ای دل | |||||
به هر لحظه ز تدبیری به اقلیمی رود میری | ز جاه و قوت پیری که باشد غیب دان ای دل | |||||
کجا باشید صاحب دل دو روز اندر یکی منزل | چو او را سیر شد حاصل از آن سوی جهان ای دل | |||||
چو بگذشتی تو گردون را بدیدی بحر پرخون را | ببین تو ماه بیچون را به شهر لامکان ای دل | |||||
زبون آن کشش باشد کسی کان ره خوشش باشد | روانش پرچشش باشد زهی جان و روان ای دل | |||||
دهد نوری طبیعت را دهد دادی شریعت را | چو بسپارد ودیعت را بدان سرحد جان ای دل | |||||
شنودی شمس تبریزی گمان بردی از او چیزی | یکی سری دل آمیزی تو را آمد عیان ای دل |