دیوان شمس/بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر

by مولوی

	بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر			گفتم بهر خدا یک دمه آهسته تر
	یک دم ای ماه وش اسب و عنان را بکش			ای تو چو خورشید و خور سایه ز ما زو مبر
	گفت منم آفتاب نیست تو را تاب تاب			زانک ز یک تاب من از تو نماند اثر
	زانک تو در سردسیر داشته‌ای رخت خشک			خشک لب و چشم تر بوده‌ای از خشک و تر
	برج من آن سوترست دور ز خشک و ترست			نیک عجب گوهرست نیک پر از شور و شر
	از پس چندین حجاب چاک زدستی تو جیب			از پس پرده تو را یاوه شده پا و سر
	جانب تبریز تاز جانب شمع طراز			شمس حق سرفراز تا شودت زیب و فر