دیوان شمس/برخیز و صبوح را برانگیز
| برخیز و صبوح را برانگیز | جان بخش زمانه را و مستیز | |||||
| آمیخته باش با حریفان | با آب شراب را میامیز | |||||
| یاد تو شراب و یاد ما آب | ما چون سرخر تو همچو پالیز | |||||
| ای غم اجلت در این قنینه‌ست | گر مردنت آرزوست مگریز | |||||
| مرگ نفس است در تجلی | مرگ جعلست در عبربیز | |||||
| مجلس چمنیست و گل شکفته | ای ساقی همچو سرو برخیز | |||||
| این جام مشعشع آنگهی شرم | ساقی چو تویی خطاست پرهیز | |||||
| ما را چو رخ خوشت برافروز | غم را چو عدوی خود درآویز | |||||
| هشتیم غزل که نوبت توست | مردانه درآ و چست و سرتیز | |||||