دیوان شمس/ببست خواب مرا جاودانه دلداری
ظاهر
ببست خواب مرا جاودانه دلداری | به زیر سنگ نهان کرد و در بن غاری | |||||
به خواب هم نتوان دید خواب چشم مرا | چو مردهای که درافتاد در نمکساری | |||||
کجاست خواب و کجا چشم و کو قرار دلی | کجا گذارد این فتنه صبر صباری | |||||
اگر چه کوه بود عقل همچو که بپرد | ببین چه صرصر باهیبتست این باری |