دیوان شمس/با یار بساز تا توانی
| با یار بساز تا توانی | تا بی‌کس و مبتلا نمانی | |||||
| بر آب حیات راه یابی | گر سر موافقت بدانی | |||||
| با سایه یار رو یکی شو | منمای ز خویشتن نشانی | |||||
| گر رطل گران دهند درکش | ای جان بگذار این گرانی | |||||
| ای دل مپذیر بیش صورت | می‌باش چو آب در روانی | |||||
| پذرفتن صورت از جمادی است | مفسر اگر از رحیق جانی | |||||
| در مجلس دل درآ که آن جا | عیش است و حریف آسمانی | |||||