دیوان شمس/باز چون گل سوی گلشن میروی
ظاهر
باز چون گل سوی گلشن میروی | با توام گر چه که بیمن میروی | |||||
صدزبان شد سوسن اندر شرح تو | گلرخا خوش سوی سوسن میروی | |||||
سوی مستان با دو لعل می فروش | از برای باده دادن میروی | |||||
شاهدان استاره وار اندر پیت | تو بکش چون ماه روشن میروی | |||||
در کی خواهی آتشی دیگر زدن | با دل چون سنگ و آهن میروی | |||||
آفتابا ذرهام رقصان تو | پیش تو چون سوی روزن میروی | |||||
تا درآرد شمس تبریزی به چشم | سرمه وار ای دل به هاون میروی |