| | | | | | |
| |
باز درآمد ز راه فتنه برانگیز من |
|
باز کمر بست سخت یار به استیز من |
|
| |
مطبخ دل را نگار باز قباله گرفت |
|
می‌شکند دیگ من کاسه و کفلیز من |
|
| |
خانه خرابی گرفت ز آنک قنق زفت بود |
|
هیچ نگنجد فلک در در و دهلیز من |
|
| |
راه قنق را گرفت غیرت و گفتش مرو |
|
جمله افق را گرفت ابر شکرریز من |
|
| |
سر کن ای بوالفضول ای ز کشاکش ملول |
|
جاذبه خیزان او منگر در خیز من |
|
| |
منت او را که او منت و شکر آفرید |
|
کز کف کفران گذشت مرکب شبدیز من |
|
| |
رست رخم از عبس کاسه ز ننگ عدس |
|
آخر کاری بکرد اشک غم آمیز من |
|
| |
اصل همه باغ‌ها جان همه لاغ‌ها |
|
چیست اگر زیرکی لاغ دلاویز من |
|
| |
ای خضر راستین گوهر دریاست این |
|
از تو در این آستین همچو فراویز من |
|
| |
چونک مرا یار خواند دست سوی من فشاند |
|
تیز فرس پیش راند خاطر سرتیز من |
|
| |
چند نهان می‌کنم شمس حق مغتنم |
|
خواجگیی می‌کند خواجه تبریز من |
|
