دیوان شمس/باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست
ظاهر
باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست | گر چه غلط میدهد نیست غلط اوست اوست | |||||
گاه خوش خوش شود گه همه آتش شود | تعبیههای عجب یار مرا خوست خوست | |||||
نقش وفا وی کند پشت به ما کی کند | پشت ندارد چو شمع او همگی روست روست | |||||
پوست رها کن چو مار سر تو برآور ز یار | مغز نداری مگر تا کی از این پوست پوست | |||||
هر کی به جد تمام در هوس ماست ماست | هر کی چو سیل روان در طلب جوست جوست | |||||
از هوس عشق او باغ پر از بلبلست | وز گل رخسار او مغز پر از بوست بوست | |||||
مفخر تبریزیان شمس حق آگه بود | کز غم عشق این تنم بر مثل موست موست |