دیوان شمس/ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا
ظاهر
ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا | آواز تو جان افزا تا روز مشین از پا | |||||
سودی همگی سودی بر جمله برافزودی | تا بود چنین بودی تا روز مشین از پا | |||||
صد شهر خبر رفته کای مردم آشفته | بیدار شد آن خفته تا روز مشین از پا | |||||
بیدار شد آن فتنه کو چون بزند طعنه | در کوه کند رخنه تا روز مشین از پا | |||||
در خانه چنین جمعی در جمع چنین شمعی | دارم ز تو من طمعی تا روز مشین از پا | |||||
میر آمد میر آمد وان بدر منیر آمد | وان شکر و شیر آمد تا روز مشین از پا | |||||
ای بانگ و نوایت تر وز باد صبا خوشتر | ما را تو بری از سر تا روز مشین از پا | |||||
مجلس به تو فرخنده عشرت ز دمت زنده | چون شمع فروزنده تا روز مشین از پا | |||||
این چرخ و زمین خیمه کس دید چنین خیمه | ای استن این خیمه تا روز مشین از پا | |||||
این قوم پرند از تو باکر و فرند از تو | زیر و زبرند از تو تا روز مشین از پا | |||||
در بحر چو کشتیبان آن پیل همیجنبان | تا منزل آباقان تا روز مشین از پا | |||||
ای خوش نفس نایی بس نادره برنایی | چون با همه برنایی تا روز مشین از پا | |||||
دف از کف دست آید نی از دم مست آید | با نی همه پست آید تا روز مشین از پا | |||||
چون جان خمشیم اما کی خسبد جان جانا | تو باش زبان ما تا روز مشین از پا |