دیوان شمس/ای یار شگرف در همه کار

by مولوی

	ای یار شگرف در همه کار			عیاره و عاشق تو عیار
	تو روز قیامتی که از تو			زیر و زبرست شهر و بازار
	من زاری عاشقان چه گویم			ای معشوقان ز عشق تو زار
	در روز اجل چو من بمیرم			در گور مکن مرا نگهدار
	ور می‌خواهی که زنده گردیم			ما را به نسیم وصل بسپار
	آخر تو کجا و ما کجاییم			ای بی‌تو حیات و عیش بی‌کار
	از من رگ جان بریده بادا			گر بی‌تو رگیم هست هشیار
	اندر ره تو دو صد کمین بود			نزدیک نمود راه و هموار
	از گلشن روی تو شدم مست			بنهادم مست پای بر خار
	رفتم سوی دانه تو چون مرغ			پرخون دیدم جناح و منقار
	این طرفه که خوشترست زخمت			از هر دانه که دارد انبار
	ای بی‌تو حرام زندگانی			ای بی‌تو نگشته بخت بیدار
	خود بخت تویی و زندگی تو			باقی نامی و لاف و آزار
	ای کرده ز دل مرا فراموش			آخر چه شود مرا به یاد آر
	یک بار چو رفت آب در جوی			کی گردد چرخ طمع یک بار
	خامش که ستیزه می‌فزاید			آن خواجه عشق را ز گفتار