دیوان شمس/ای که تو از عالم ما می‌روی

by مولوی

	ای که تو از عالم ما می‌روی			خوش ز زمین سوی سما می‌روی
	ای قفص اشکسته و جسته ز بند			پر بگشادی به کجا می‌روی؟
	سر ز کفن بر زن و ما را بگو			که: « ز وطن خویش چرا می‌روی؟ »
	نی غلطم، عاریه بود این وطن			سوی وطنگاه بقا می‌روی
	چون ز قضا دعوت و فرمان رسید			در پی سرهنگ قضا می‌روی
	یا که ز جنات نسیمی رسید			در پی رضوان رضا می‌روی
	یا ز تجلی جلال قدیم			مضطرب و بی‌سر و پا می‌روی
	یا ز شعاعات جمال خدا			مست ملاقات لقا می‌روی
	یا ز بن خم جهان همچو درد			صاف شدی سوی علا می‌روی
	یا به صفاتی که خموشان کنند			خامش و مخفی و خفا می‌روی