دیوان شمس/ای صبا حالی ز خد و خال شمس الدین بیار
ظاهر
ای صبا حالی ز خد و خال شمس الدین بیار | عنبر و مشک ختن از چین به قسطنطین بیار | |||||
گر سلامی از لب شیرین او داری بگو | ور پیامی از دل سنگین او داری بیار | |||||
سر چه باشد تا فدای پای شمس الدین کنم | نام شمس الدین بگو تا جان کنم بر او نثار | |||||
خلعت خیر و لباس از عشق او دارد دلم | حسن شمس الدین دثار و عشق شمس الدین شعار | |||||
ما به بوی شمس دین سرخوش شدیم و میرویم | ما ز جام شمس دین مستیم ساقی می میار | |||||
ما دماغ از بوی شمس الدین معطر کردهایم | فارغیم از بوی عود و عنبر و مشک تتار | |||||
شمس دین بر دل مقیم و شمس دین بر جان کریم | شمس دین در یتیم و شمس دین نقد عیار | |||||
من نه تنها میسرایم شمس دین و شمس دین | میسراید عندلیب از باغ و کبک از کوهسار | |||||
حسن حوران شمس دین و باغ رضوان شمس دین | عین انسان شمس دین و شمس دین فخر کبار | |||||
روز روشن شمس دین و چرخ گردان شمس دین | گوهر کان شمس دین و شمس دین لیل و نهار | |||||
شمس دین جام جمست و شمس دین بحر عظیم | شمس دین عیسی دم است و شمس دین یوسف عذار | |||||
از خدا خواهم ز جان خوش دولتی با او نهان | جان ما اندر میان و شمس دین اندر کنار | |||||
شمس دین خوشتر ز جان و شمس دین شکرستان | شمس دین سرو روان و شمس دین باغ و بهار | |||||
شمس دین نقل و شراب و شمس دین چنگ و رباب | شمس دین خمر و خمار و شمس دین هم نور و نار | |||||
نی خماری کز وی آید انده و حزن و ندم | آن خمار شمس دین کز وی فزاید افتخار | |||||
ای دلیل بیدلان و ای رسول عاشقان | شمس تبریزی بیا زنهار دست از ما مدار |