دیوان شمس/ای ز گلزار جمالت یاسمین پا کوفته
ظاهر
ای ز گلزار جمالت یاسمین پا کوفته | وز صواب هر خطایت صد ختن پا کوفته | |||||
ای بزاده حسن تو بیواسطه هر مرد و زن | وآنگه اندر باغ عشقت مرد و زن پا کوفته | |||||
ای رخ شاهانهات آورده جان پروانهای | صد هزاران شمع دل اندر لگن پا کوفته | |||||
ای دماغ عاشقان پرباده منصوریت | تا دو صد حلاج عشقت بر رسن پا کوفته | |||||
لاغری جان ز ذوقت آن چنان فربه شده | مینگنجد در جهان در خویشتن پا کوفته | |||||
هدهدان اندر قفص چون زان سلیمان خوش شدند | راه پریدن نبد تا در وطن پا کوفته | |||||
جان عاشق لامکان و این بدن سایه الست | آفتاب جان به رقص و این بدن پا کوفته | |||||
قهقهه شادان عشقش کرد مجلس پرشکر | بوالحزن شادان شده با بوالحسن پا کوفته | |||||
روی و چشم شمس تبریزی گل و نسرین بکاشت | در میان نرگس و گل جسم من پا کوفته |