دیوان شمس/ای رخت فکنده تو بر اومید و حذر بر

by مولوی

	ای رخت فکنده تو بر اومید و حذر بر			آخر نظری کن به نظربخش فکر بر
	ای طالب و ای عاشق بنگر به طلب بخش			بنگر به مثر تو چه چفسی به اثر بر
	او می‌کشدت جانب صلح و طرف جنگ			گه صحبت یاران و گهی اوج سفر بر
	در تو نگران او و تو را چشم چپ و راست			او با تو سخن گوی و تو را گوش سمر بر
	او می‌زند این سیخ و هش گاو سوی یوغ			عیسیست رفیق و هش خربنده به خر بر
	هر گاو و خری سیخ خورد بر کفل و پشت			تو سیخ ندامت خوری بر سینه و بر بر
	زان سیخ کباب دل تو گر نشد آگه			پخته کندت مطبخیش نار سقر بر
	گه کاسه گرفتی که حلیماب و زفر کو			گه چنگ گرفتی تو به تقریع زفر بر
	ز افشارش مرگ آن رخ تو گردد چون زر			زر بازدهی و بنهی سر به حجر بر
	بس چند کنی عشوه تو در محفل کوران			بس چند زنی نعره تو بر مسمع کر بر