دیوان شمس/ای دیده راست راست دیده
ظاهر
ای دیده راست راست دیده | چون دیده تو کجاست دیده | |||||
آن قطره بیوفا چه دیدهست | بحر گهر وفاست دیده | |||||
اجری خور توتیا چه بیند | اجری ده توتیاست دیده | |||||
ای آنک ز روز و شب برونی | روز و شب مر تو راست دیده | |||||
در پرتو آفتاب رویت | در رقص چو ذرههاست دیده | |||||
بد بیتو دو دیده دشمن جان | اکنون ز تو جان ماست دیده | |||||
ای دیده تان چو دل پریشان | در عین دل شماست دیده | |||||
هر دیده جدا جدا از آن است | کز دیده ما جداست دیده | |||||
چون دیده خدای را ببیند | گویی که مگر خداست دیده | |||||
چون دیده کوه بر حق افتاد | از هر سنگیش خاست دیده | |||||
زر شد همه کوه از تجلی | یعنی همه کیمیاست دیده |