| | | | | | |
| |
ای جانک من چونی یک بوسه به چند ای جان |
|
یک تنگ شکر خواهم زان شکرقند ای جان |
|
| |
ای جانک خندانم من خوی تو می دانم |
|
تو خوی شکر داری بالله که بخند ای جان |
|
| |
من مرد خریدارم من میل شکر دارم |
|
ای خواجه عطارم دکان بمبند ای جان |
|
| |
بر نام و نشان او رفتم به دکان او |
|
گفتم که سلام علیک ای سرو بلند ای جان |
|
| |
هر چند که عیاری پرحیله و طراری |
|
این محنت و بیماری بر من مپسند ای جان |
|
| |
از بهر دل ما را در رقص درآ یارا |
|
وز ناز چنین می کن آن زلف کمند ای جان |
|
| |
ای پیش رو خوبان ای شاخ گل خندان |
|
بنمای که دلبندان چون بوسه دهند ای جان |
|
| |
من بنده بر این مفرش می سوزم من خوش خوش |
|
می رقصم در آتش مانند سپند ای جان |
|
